πανδήμιος

και δωρ. τ. πανδάμιος, -ον, Α [πάνδημος]

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται σε ολόκληρο τον λαό, κοινός, δημόσιος

2. αυτός που γίνεται με τη συμμετοχή ολόκληρου τού λαού, παλλαϊκός

3. φρ. α) «πανδήμιος πόλις» — η πόλη με όλους τους κατοίκους της

β) «πανδήμιος ἄγρη» — ψάρεμα κάθε είδους ιχθύων

γ) «πανδήμιον ἦμαρ» — ημέρα κατά τη διάρκεια τής οποίας ολόκληρος ο λαός πανηγυρίζει.